TEXEL... EN DAARNA.

 

29 maart 2015

 

Het zit er (voorlopig) op. Kayak & Guests hebben op 27 maart op de Groeneplaats te Den Burg (Texel) de 'volgende' stap gezet met Cleopatra- The Crown of Isis. Was het spannend? Jazeker. Het was eigenlijk geen stap, maar een behoorlijke sprong in het diepe. Vergeleken met het laatste concert van Kayak, eind december, is er namelijk nogal wat veranderd. Zoals bekend hebben Cindy Oudshoorn en Edward Reekers, de twee oorspronkelijke leadvocalisten die nog op het album zijn te horen, besloten om verder niet meer mee te doen. Niet met Kayak, en niet met Cleopatra. We moesten dus vervangers zoeken, die hun rollen in onze rock opera wilden overnemen. Die zijn gevonden in Marjolein Teepen en Rolf Koster. Kayak-fans kennen Marjolein al. Ze was eerder betrokken bij Kayak-projecten, met name Nostradamus- The Fate of Man: daar danste en zong ze, en verzorgde ze tevens de choreografie.

 

We speelden op Texel meer nummers uit Cleopatra dan tijdens de in december afgesloten clubtournee, en dat hield in dat de gastzangers die al op de CD meededen (Martin van der Starre en Alexander van Breemen) ditmaal ook van de partij waren. Achter ons op het podium liet een Texels koor van ca 60 man onder leiding van Mathieu Vulto van zich horen. Dat was nog best lastig voor ze: doe het maar eens, pal achter zo'n keiharde rockband staan en dan gewoon doorzingen. Maar ze kweten zich uitstekend van hun taak. Verder zorgden de twee danseressen Roos Bakker en Lisette Boeijen (met in nota bene in Egypte bestelde Isis-vleugels!) nog eens voor een grotere theatrale en symbolische impact van deze rock opera. Tot slot, alsof het niet al ingewikkeld genoeg was, waren op de videoschermen, behalve podiumbeelden, speciaal gemaakte videoclips te zien, met daarop een korte inhoud van de nummers alsmede allerhande sfeerbeelden, die de toeschouwer nog meer in het verhaal moesten trekken. Een kleine maar niet onbelangrijke complicatie vormde de Cleo-jurk van Marjolein: het door haar bestelde exemplaar bleek zich donderdagmiddag ergens tussen China en Nederland te bevinden, zodat zij en Irene Linders op het laatste moment Den Burg nog in moesten om iets anders te vinden wat de laatste farao van Egypte 's avonds aan kon trekken.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Natuurlijk bereidde iedereen zich zoals altijd terdege voor, en werd er kort doch stevig gerepeteerd- toch moest het allemaal maar samenkomen en lukken op 27 maart, en dat zonder complete doorloop. Iedereen die wel eens met een grotere productie te maken heeft gehad, zal zich nu vermoedelijk stevig achter de oren krabben. En u snapt dat de nachten bij de Scherpenzeeltjes (en vast ook elders) de laatste tijd toch wat korter waren dan anders.

 

Wat we op Texel voor ogen hadden is gelukt, en daarom zijn we nog vastbeslotener om uit Cleopatra te halen wat er inzit. We verkeren in de gelukkige omstandigheid om te kunnen werken met mensen die er in geloven en die ook graag willen. Dat laatste is een absolute noodzaak om een dergelijk toch weer ambitieus project naar een hoger plan te tillen. We hebben (nog) geen grote geldschieters achter ons, geen Van den Endes of hoe ze allemaal ook mogen heten. We zijn afhankelijk van enthousiaste pro's die het zien zitten. Het is- in deze tijd- al een klein wonder dat die er nog steeds zijn en dat die ook op ons pad komen.

 

Texel was dus, hopelijk, de volgende stap op weg naar 'meer'. Het was ook nog niet de productie zoals die ons uiteindelijk voor ogen staat- daar komt nog wel wat meer voor kijken (en horen). Waar het voor ons mede om draait is, dat we hier konden laten zien wat Cleopatra in zich heeft, om daarmee promotors, theaters, evenementen en sponsoren te interesseren voor datgene waar wij al een paar jaar onze ziel en zaligheid in hebben gestoken. De contacten liggen er inmiddels. Of het allemaal gaat lukken- dat merken we vanzelf. Maar het zou toch eeuwig zonde zijn, wanneer het allemaal zou blijven bij een sobere Kayak-clubtour van 11 optredens die ook nog eens onbedoeld overschaduwd werd door het vertrek van twee vocalisten. En of dat toekomstige 'meer' nu onder de noemer Kayak plaatsvindt, of dat het wellicht alleen of beter haalbaar is als op zichzelf staand 'project', is wat mij betreft niet het allerbelangrijkste. Waarom zouden we niet alle mogelijkheden onderzoeken?

 

Hoe de toekomst van Kayak zelf er uit zal zien, en vooral met wie, valt op dit moment moeilijk precies te zeggen. Hoewel het nog altijd een band is, en beslist geen theaterproject, hebben we tot nu toe wel een drietal heel theatrale producties kunnen neerzetten, waar we bijzonder trots op zijn: Merlin, Nostradamus en nu dan Cleopatra. Dat was niet altijd de makkelijkste weg, maar wij kunnen niet anders dan ons hart achterna gaan. En dat niet iedereen daarbij kan of wil volgen, is soms onvermijdelijk en vaak jammer. We zijn echter wel eens eerder mensen onderweg kwijtgeraakt, en voor hen zijn toch altijd weer anderen in de plaats gekomen, die graag het stokje overnamen.

 

Daarom is het niet onmogelijk, dat Kayak ergens in 2016 'gewoon' weer met een nieuw album komt. Iets maken wat er hiervoor niet was, is immers altijd mijn ultieme drijfveer geweest. Daarom bestaat Kayak nog altijd. En ach- liedjes, gewone albums, rock opera's, band, project…wat maakt het uit?  

 

Ton

 

 

De setlist op Texel:

 

THE LIVING ISIS- ALEXANDRIA- SHE RULES MY WORLD- GOODBYE PHAROS- STRANGER IN ROME- HAIL!- SHE CAME SHE SAW SHE CONQUERED- THE IDES OF MARCH- (PHILAE)- TARSUS- WHATEVER IT TAKES- THE CROWN OF ISIS- THE INIMITABLE LIVERS- QUEEN OF KINGS- ACTIUM- LARGER THAN LIFE- THAT SACRED KISS- ALEXANDRIA REPRISE