Film
Soms gebeurt er in de carriere van een muzikant, zelfs al is ‘ie al ongeveer 40 jaar bezig, iets onverwachts. Dan heb ik het niet over weer een CD, of weer een tournee, of weer geen airplay, nee, iets aparts. In mijn geval, of in het geval van Kayak moet ik eigenlijk zeggen, was dat onlangs een e-mail uit Amerika met daarin een opmerkelijk verzoek.
Er werd me tot mijn stomme verbazing gevraagd of ik, cq Kayak, toestemming wilde geven voor het gebruik van Kayak-beeldmateriaal (hoezen, posters) uit eind jaren zeventig, begin jaren tachtig voor een in 2012 te verschijnen Amerikaanse film. Mijn aandacht was uiteraard gewekt, en ik las verder. Het bleek dat de meneer die mij benaderde, ingehuurd was door een grote filmmaatschappij, Warner Brothers, om allerlei zaken te regelen die met de film te maken hadden, voor zover het 'rechten' betrof. Dus, zeg maar, het gebruik van afbeeldingen en geluid in zo'n film waarvoor aparte toestemming is vereist (van zogenaamde ‘derden’).
Wat blijkt nu het geval? Er wordt een filmversie gemaakt van de succesmusical Rock of Ages, met in de hoofdrollen onder meer Tom Cruise, Mary J Blige, en zo nog een handvol beroemdheden meer. In een van de Cruise-scenes, die zich afspeelt in ofwel een gefingeerde nachtclub ofwel een platenzaak, wilde men- God mag weten waarom- als achtergrond platenhoezen en posters gebruiken van....van....inderdaad, hoe kan het ook anders, Kayak.
Toen was het even stil. Ik stond inderdaad niet minder perplex dan u, beste lezer. Ik heb meteen ook op internet nagekeken om te kijken of het een melige grap betrof, maar zo'n film komt er wel degelijk. (Het kon desondanks nog steeds een melige grap zijn, natuurlijk).
De vraag rees onmiddellijk: waarom wij? Goed, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig waren we een band die het in Nederland beslist leuk deed, en in Amerika in 1978 waren we door een groot Amerikaans muziek-vakblad inderdaad uitgeroepen tot Most Promising Band- maar verder hadden we alleen maar door Hollywood GEREDEN met een van het Kayak logo voorziene huur-auto om ons, tijdens de opnames van het album Periscope Life in L.A., van het hotel naar de studio en weer terug te verplaatsen. O ja, een paar jaar eerder was een nummer van ons, ‘Want You To Be Mine’ de Amerikaanse top-50 ingehyped- maar ik vermoed dat mijn Amerikaanse contact daar zelfs nog nooit van had gehoord. Hij liet- toen ik vroeg hoe hij bij ons was terecht gekomen- iets doorschemeren over zijn zoon, die 'verstand had van het genre', enfin, het werd er allemaal niet begrijpelijker op, en de werkelijke reden zullen we misschien wel nooit vernemen. Sommige dingen moet je gewoon niet willen weten.
Omdat me dit soort aanvragen niet dagelijks wordt gemaild, informeerde ik eerst eens om me heen om te zien hoe serieus dit te nemen viel. Het feit dat men zoveel moeite deed om toestemming voor het gebruik van die afbeeldingen te krijgen, betekende echter volgens mensen die het weten konden wel, dat het niet om een voorbijgaande, voor de filmbezoeker nauwelijks waarneembare flits ging. Dat leek me de moeite waard, dus ik naar de MultiCopy om goede scans te maken van diverse Amerikaanse albums en een Amerikaanse poster, die bij mij nog ergens aan de muur hing. Dat werd aan de overkant zeer gewaardeerd, en er werden zelfs prive-foto's gevraagd van de weken dat wij in Los Angeles vertoefden. Een aantal van deze foto's, gemaakt door mijn broer Peter, zijn te zien op de binnenhoes van Periscope Life. Helaas was dat ruim voor het digitale tijdperk, dus betere scans dan welke er al op onze site staan, waren er niet. En om nu foto-albums kapot te gaan zitten knippen om wat betere scans te maken voor iets wat misschien wel weer helemaal niet door zou gaan?
Zo werd er wat vrolijk heen en weer gemaild, tot ik wederom met een nogal merkwaardig verzoek van de filmstudio werd geconfronteerd: of men de hoes, dan wel de poster, mocht gebruiken maar dan met een andere, gefingeerde bandnaam erop. Hm. Denk denk. Wat zou er eigenlijk op tegen zijn? Tussen neus en lippen door vroeg ik aan mijn Amerikaanse contact of we dan misschien voor de zekerheid wel een plaatsje op de aftiteling konden krijgen, helaas, daar bleek toch minimaal 100.000 dollar voor nodig te zijn. En er gaan dagen voorbij dag ik minder op zak heb, dus dat liet ik maar zo. Maar omdat ik geen garantie kon krijgen dat wanneer ik hiermee akkoord zou gaan ons aller Kayak, dan wel ons hoes- en posterwerk, verder in ieder geval wel zichtbaar in beeld zouden komen, leek me dat toch een minder goed plan. Zo was de kans levensgroot dat een fictieve band met ons artwork aan de haal zou gaan, en wijzelf slechts hoopvol maar uiteindelijk naam- en gezichtsloos achter de Hollandse dijken mochten meekoekeloeren. Dat je niet doorbreekt in Amerika, ala. Dat je veelbelovende tournees af en toe gecanceld worden, soit. Maar als zelfs van je hoes je naam wordt verwijderd ten gunste van een niet bestaande film-band en je zelf vervolgens de hele wereld moet gaan vertellen dat dat toch echt JOUW hoes was, daar houdt het toch echt op. Dus: eh...nee, meneer de filmmeneer, toch maar niet.
Ik heb zojuist wel toestemming gegeven voor gebruik van ons hoes- en postermateriaal MET de naam Kayak erop, en we zullen zien hoe het afloopt, of Kayak straks inderdaad op de een of andere manier zichtbaar vertegenwoordigd is in een grote Hollywood-film- om welke onnavolgbare reden dan ook. Ik bedoel, er zijn toch talloze Amerikaanse bandjes geweest waaruit men had kunnen kiezen? (Nog interessanter zou het natuurlijk zijn, als er muziek van Kayak zou worden gebruikt. Er wordt aan gewerkt, maar persoonlijk acht ik die kans vrij gering.)
Mogelijk valt ook de inhoud van deze blog binnenkort weer onder de noemer Er Gaat Wel Eens Iets Niet Door. Maar wie weet, kan ik later trots tegen de kleinkinderen zeggen: ja jongelui, met opa's muziek ging het niet altijd even makkelijk- maar onze hoezen en posters, die waren me toch populair! Vooral in Amerika! Kijk maar!
Ton
PS Als het gebruik van Kayak-materiaal door de filmstudio officieel is goedgekeurd en bevestigd, zal dit natuurlijk op de nieuws-pagina van deze site worden vermeld. Voor het nieuwe album kunnen we iedere publiciteit immers van harte gebruiken. Tot dan: mondje dicht!